Zorgprofessionals aan het woord
In deze rubriek hebben we korte verhalen van medewerkers in de zorg gevraagd naar hun ervaring met Corona, de impact op hun werk en hun eigen welzijn. En wat zij doen om tot rust te komen. Niet alleen zijn deze verhalen heel herkenbaar, maar wellicht helpen ze je herinneren dat je niet alleen staat. Ongeacht in welke type zorg je ook werkzaam bent, Corona heeft impact op ons allemaal.
Mariëlle van Mersbergen
Beleidsadviseur Evidence Based Practice| Verpleegkundige
Samen met mijn collega sta ik voor één van de corona units. Vanuit het Leerhuis zijn we met nog 7 andere collega’s weer terug in de zorg. Inmiddels hebben we verschillende diensten achter de rug, delen we mooie en verdrietige momenten. Eén ding vind ik fascinerend: alle schotten tussen specialismen en professionals onderling verdwijnen, er wordt gebruik gemaakt van ieders kennis en kunde. Ongeacht of je nu arts of verpleegkundige bent, of je van cardiologie, de MPU, poli MDL of chirurgie komt. Ik hoop van ganser harte dat we dit vast blijven houden in het tijdperk na corona en niet vervallen in het oude gedrag. Om mijn nek draag ik op het moment van de foto een rood keycord van het verpleegkundig platform van het ETZ met de tekst “Samen trots en sterk”. Nog nooit heeft dit motto zoveel betekenis gehad.
Judith
Gehandicaptenverzorgster
De eerste gevallen van besmette cliënten zijn bekend bij onze instelling. Ook op het terrein waar ik nu op mijn werkdagen met twee cliënten mag wandelen. Cliënten waar ik eerder geen contact mee had, maar nu toch iets voor ze kan betekenen. Enerzijds ben ik blij dat ik al wandelend iets voor de beide dames kan doen en een luisterend oor kan bieden, maar het gevoel Russische Roulette te spelen met mijn eigen gezondheid popt regelmatig op. Pieken en dalen wisselen elkaar in rap tempo af. Het doet ontzettend veel met mij. Vanmorgen ben ik aan het beeldbellen geweest met cliënten waar ik normaal gesproken mee werk. De één vindt het allemaal wel oké, de ander was hartverscheurend in tranen… Pfffff…”
Marianne van Drunen
Verpleegkundige in wijk bij Thebe
Marianne van Drunen werkt als verpleegkundige in de wijk bij Thebe. Veel van haar cliënten zijn dementerend. Wat betekent de Coronacrisis voor haar werk? En hoe kan zij er voor haar cliënten zijn? “Ik snap goed dat sommige ouderen weer denken dat het oorlog is: ‘moeten we niet naar de schuilkelders? En waar blijven de kinderen toch?’ Social distancing valt hen zwaar. Ik probeer rust en vertrouwen op hen over te brengen en met een beetje humor af en toe te relativeren. Natuurlijk zonder af te doen aan de ernst van de situatie. De mensen vinden het lastig om in quarantaine thuis te moeten zitten en missen hun kinderen en buren. Naast de ADL zorg maak ik daarom tijd om herinneringen met hen op te halen. Dat is ook voor mij erg leuk! Zo weet ik nu dat roodbonte kalveren sneller op te kweken zijn dan zwart-witte koeien. Verhalen en ervaringen van mensen zijn belangrijk. Als je die kent en op in kunt spelen voelen mensen zich weer gezien en gehoord. Ze zíjn er weer even. En ze zijn blij als ze me weer zien. Zo zei een cliënt laatst: “Zuster, als het voorbij is ga ik u een dikke knuffel geven!”
Ruben Plomp
IC-verpleegkundige UMC Utrecht
Na zeven jaar is Ruben Plomp weer terug als verpleegkundige op de IC van het UMC Utrecht, om mee te werken aan de bestrijding van Covid-19. Hij werkte jarenlang bij Mercy Ships om chirurgische zorg toegankelijk te maken voor de allerarmsten. Eerst als verpleegkundige en later als communicatieadviseur. Hoe heeft hij het ervaren om weer terug te zijn als verpleegkundige?
Ruben vertelt: “Ook al was het een vreemde situatie om na zo’n lange tijd weer op de IC te werken, het voelde ergens ook goed om weer terug te zijn. Vanwege de verhalen die ik had gehoord over de situaties op de IC’s, had ik mij er op ingesteld dat het veel met mij zou doen. Maar hoewel er chaos was, was de chaos onder controle. Het zwaarst vond ik om mensen te zien die maar een paar jaar ouder waren dan ik en met beademingsapparatuur in leven werden gehouden.
Ik ben dankbaar dat ik mee kon helpen in het ziekenhuis waar mensen vechten tegen Covid-19. Wij zijn niet anders dan de mensen die we bij Mercy Ships tegenkomen. Wanneer onze gezondheid in gevaar komt en we worden blootgesteld aan ziekte of dood; onze angst, kwetsbaarheid, verdriet en hoop is universeel.”
Inge van Gent
Maatschappelijk werker Jeugd bij Sterker Sociaal Werk
Inge Van Gent werkt als Maatschappelijk werker Jeugd bij Sterker sociaal werk. Hoe is haar werk veranderd sinds de Coronacrisis? En hoe kan zij er voor haar cliënten zijn? “Waar ik vóór de crisis voornamelijk ouders en jongeren ontmoette in hun eigen huiskamer of op kantoor, hebben we nu telefonisch en via videobellen contact. Online hulpverlening heeft een enorme boost gekregen binnen mijn werk en in de meeste gevallen werkt het goed en efficiënt. Nu bij veel mensen de schroom er vanaf is, zullen we hier binnen het jeugdwerk meer gebruik van gaan maken, ook na de crisis!”
“In de eerste week van de ‘intelligente lockdown’ kreeg ik meteen te maken met een jongere die op straat kwam te staan. Als casusregisseur merkte ik een enorme saamhorigheid en medewerking van de betrokken hulpverlening. Iedereen was er extra op gebrand om voor deze jongere tijdens de Coronacrisis een plekje te vinden. Laten we dit vasthouden en ook na de crisis meer zorg op maat leveren!”
Ilse van Loon
Klinisch Verloskundige in het Amphia Ziekenhuis
Ilse van Loon werkt als klinisch verloskundige in het Amphia ziekenhuis. Hoe is haar werk veranderd sinds de Coronacrisis? En hoe ervaart zij alle aandacht die er nu is voor het zorgpersoneel? “Waar voorheen natuurlijk partners bij elk bezoek aanwezig mochten zijn, moeten zwangeren nu voorlopig alleen naar zwangerschapscontroles. Dit heeft een grote impact op de beleving van aanstaande ouders. Uiteraard mogen partners wel bij de bevalling zijn. Lock-down of niet, baby’s worden gewoon geboren. Midden in een crisis nieuw leven op de wereld zetten, wetende dat aan de andere kant van het ziekenhuis mensen hard vechten voor hun leven, is onwerkelijk om mee te maken.”
“Het warme gevoel wat ik krijg door alle aandacht die er nu is voor het zorgpersoneel, is tevens onwerkelijk. De online complimenten van inwoners en ondernemers die uitgeprint door het hele Amphia Ziekenhuis hangen, raken me enorm. In die 21 jaar als verloskundige heb ik nog niet eerder zoveel waardering gevoeld. Hopelijk is voor politiek Den Haag nu duidelijk waar de accenten gelegd moeten worden in de toekomst. Goed geschoold zorgpersoneel en beschikbaarheid van voldoende middelen om goede zorg te kunnen verlenen.”